Miastenia to neurologiczna choroba z autoagresji. Do jej objawów należy przede wszystkim męczliwość mięśni, w tym mięśni twarzy, stąd występujące w jej przebiegu objawy oczne. Jak dziś diagnozuje się i leczy miastenię?
Miastenia – co to za choroba i jakie są jej przyczyny?
Miastenia to przewlekła choroba autoimmunologiczna. Jest chorobą z autoagresji, co oznacza, że na skutek nieprawidłowości w układzie immunologicznym produkowane są przeciwciała zwalczające komórki własne organizmu. Przeciwciała działają w miejscu, które nazywamy złączem nerwowo-mięśniowym. Sprawiają, że u pacjenta pojawia się osłabienie różnych grup mięśniowych. Zachorowanie na miastenię wiąże się często z przetrwałą grasicą, która dotyczy nawet 60 proc. chorych. To sytuacja, gdy grasica, która powinna w sposób fizjologiczny zaniknąć w organizmie jeszcze w okresie dzieciństwa, nadal jest obecna u dorosłego. Jak wynika z szacunkowych danych, obecnie w Polsce na miastenię choruje ok. 9000 osób.
Miastenia: objawy
Charakterystyczne dla miastenii jest to, że u kobiet najczęściej ujawnia się pomiędzy 20 a 30 rokiem życia, natomiast u mężczyzn po 50-tce. Schorzenie ma bardzo nieprzewidywalny przebieg.
Do najważniejszych objawów miastenii zaliczamy:
- Nadmiernie szybkie męczenie się mięśni
- Opadanie powiek
- Podwójne widzenie
- Uśmiech poprzeczny
- Niewyraźna mowa
- Trudności z gryzieniem, żuciem i połykaniem
- Trudności w wykonywaniu czynności wymagających długotrwałego unoszenia rąk
Objawy miastenii zwykle nasilają się wieczorem. Co więcej, wiele czynników może sprzyjać ich nasileniu. To między innymi infekcje, wysiłek, stres, miesiączka lub ciąża.
Miastenia oczna: objawy
Charakterystycznym objawem miastenii jest nadmierna męczliwość mięśni, w tym mięśni twarzy. Stąd bardzo częstymi pierwszymi symptomami miastenii są objawy oczne. Chodzi o opadające powieki, zaburzenia widzenia, których przyczyną jest właśnie osłabienie mięśni gałki ocznej oraz mięśni powiek. Z tego powodu pacjenci mogą mieć również problem z zaciśnięciem powiek.
Miastenia oczna: diagnostyka i leczenie
Jeśli pacjent uda się z powyższymi objawami do lekarza rodzinnego, ten powinien skierować go do neurologa. Specjalista neurologii zbierze dokładny wywiad i oceni siłę mięśni pacjenta, a następnie zleci dodatkowe badania.
Diagnostyka miastenii: badania dodatkowe:
- EMG (tzw. elektrofizjologiczna próba miasteniczna
- badanie na obecność przeciwciał przeciw receptorom acetylocholiny w krwi
- tomografia komputerowa (lub rezonans magnetyczny) klatki piersiowej (by wykryć przetrwałą grasicę).
Miastenia to choroba przewlekła. Pacjentom z miastenią podaje się doustnie leki z grupy inhibitorów acetylocholinoesterazy. U części chorych nie będą one jednak skuteczne. W takich wypadkach lekarze zalecają stosowanie leków immunosupresyjnych. Jeśli zostanie stwierdzona obecność przetrwałej grasicy, pacjentom proponuje się leczenie operacyjne.
Oprac. Elżbieta Trawińska
Więcej artykułów:
Miastenia gravis – to na nią cierpiała Mona Lisa? Co wiemy o tajemniczej chorobie? [PODCAST]
